[Noone]

Atencjone!

Oto mój pierwszy wierszyk, pisany w ok 5min.
; )

'Wiersz' z cyklu:

"Poezja niepoważna."

Dużo mówimy,
często głupoty.
Żadko szepczemy,
często dla psoty.

Ale co można powiedzieć,
o ty wierszyku?
Że jest durny i pusty
jak autor, chłopczyku?

[Noone]

Gdzies znalazłem w papierach... Eh... Samotnośc... Piszcie co o nim sądzicie...

,,O nich - tych co są sami, o nas - tych co jesteśmy sami"

Opadają liście samotnych drzew
wolno kołysane przez wiatr
w złocistym zachodzie słońca
swobodnie opadają...zapominają co to wiara
tylko jeden ich przyjaciel - ból i strach

Opadają liście samotnego drzewa
chłodne, poszarpane...umierają
z nadzieją się im przyglądamy,
może choć jeden z nich, chłodny i poszarpany
umierając pomyśli o nas
on jeden, zamyślony, zapomniany

Boże ulżyj temu drzewu
Boże ono płacze
samotne, bez nikogo, zpomniane
już niedługo umrze -
raz na zawsze...

Boże ulżyj temu drzewu
Boże ono płacze
samotne, bez nikogo, zpomniane
już niedługo umrze -
raz na zawsze...

[MASTER]

No, powiem szczerze (bez podlizywania się bo od tego jestem daleki),że mnie zaskoczyłeś Noone... Według mnie nie pasuje tu tylko tytuł samego tematu: "Poezja niepoważna"... Ten wiersz pt. ,,O nich - tych co są sami, o nas - tych co jesteśmy sami" jest dobry, nawet bardzo...Jest na czym wzrok zatrzymać, a nawet jeszcze raz go przeczytać bo warto. W zasadzie wiersz ten przykuł moją uwagę bo widzę w nim autentyzm piszącego, twórczość taka nie powstaje z przypadku, którego zresztą tu nie widać. Takie wiersze są najlepsze, szczere i otwierają jakby "okienko" do duszy samego autora. Co ja widzę przez to "okienko"? Samego autora, który jest owym samotnym drzewem i mimo,że jest w towarzystwie "liści" w konsekwencji zostaje sam. I tak jest : pomimo,że ma się swoich bliskich, kolegów - jest się samotnym - czegoś brakuje i pragnie czegoś więcej... Ot - to taka moja osobista interpretacja... Czekam na więcej...

[Noone]

Trafiłeś we mnie... Opisałeś, jaki jestem. Lecz nie pokaże wam niczego więcej... Większość spaliłem jak się wkurwiłem. Masz rację, może to nie był przypadek, w życiu spotykały mnie bardzo poważne sprawy, traciłem wszystko, chciałem ukazać przynajmniej w małym stopniu to, co we mnie siedzi od tamtej pory... Czuje się jak ten liść... skazany! Może wydaje to się śmieszne. Ale czasem myślałem żeby to po sobie pozostawić.
,,O nich - tych, co są sami, o nas - tych, co jesteśmy sami"
Mało się od tamtej pory zmieniło, czuje tą samotność. Lecz nie ma, co się użalać nad sobą, bywają ludzie, co maja gorzej...

[MASTER]

Zrobiłeś błąd spalając swoją twórczość! Źle postąpiłeś... Szkoda. Ten wiersz jest naprawdę dobry! Dalej staraj się pisać i nie pal tego! Powodzenia w przyszłym tworzeniu.

[Noone]

Już nie pisze. Spaliłem bo musiałem. Dobrze zrobiłem, o złych rzeczach trzeba zapomniac, niż je wspominac aż do końca. Ten poprostu jakos mi sie zapodział na brudnopisie to napisałem.

[MASTER]

Złe wspomnienia bolą i masz racje aby o nich zapominać - nawet trzeba.Życie toczy się dalej i tyle jeszcze jest pięknych dni przed Tobą.Jednak nie oznacza to abyś już nie pisał! No chyba, że odeszła Cię chęć do tworzenia - a szkoda...

[Sheggy]

Hym... Chociaż nie jestem poetą ale ten wiersz naprawdę mnie poruszył... Jest bardzo dobry... Nie wiem co za bardzo napisać, nie chce się powtarzać ale MASTER ujął chyba wszystko... Wiem co czujesz stary!!! Nie przeżyłem dokłądnie tego samego ale tak samo wsystko odbieram... Ale trzeba się podnieść i iść do przodu!!! I powinieneś zacząć pisać wiersze, bo są bardzo dobre!!!

[Noone]

Raz się udało, więcej się nie uda. Nie potrafię pisać, wtedy dostałem weny.

Miałem wielu przyjaciół, lecz i tak odczuwałem samotność po stracie, mogło już mnie nawet nie być. Żałuje...

[Argaś]